Het oude gemeentewapen uit 1851 toont zelfs een bijenkorf, en de schouwburg heet De Beejekurf. Tegenwoordig horen we vaak over bijen in het nieuws. Ze hebben het moeilijk, omdat hun leefgebied krimpt door een gebrek aan voedsel. Bijen brengen stuifmeel over. Daarom zijn ze heel belangrijk voor de groei van talloze soorten bomen en planten, maar ook voor groenten en fruit. Daarom is het belangrijk dat we onze omgeving zo vriendelijk mogelijk maken voor bijen. Bijvoorbeeld door het planten van bloeiende bloemen waar bijen nectar en stuifmeel kunnen verzamelen.

Je vraagt je misschien af: hoe kan water eigenlijk roesten? Dat zit zo. Het water dat je hier ziet stromen zit vol mineralen en ijzer. Het heeft lange tijd diep onder de grond gereisd en grote afstanden afgelegd. Hier bij de Tegelenbreuk komt het omhoog. Zodra het in aanraking komt met zuurstof, gaat het ijzer in het water roesten en krijgt het water deze bijzondere kleur. Dit verschijnsel heet wijst en komt maar op een paar plekken in Europa voor.

De Tegelenbreuk is een soort ondergrondse muur die het grondwater, dat diep onder de grond van hoog naar laag stroomt, tegenhoudt. Omdat het geen kant uit kan, wordt het omhoog geduwd naar de oppervlakte. Dit verschijnsel heet kwel. En dát zorgt ervoor dat hier juist de hoge gronden nat zijn en de lage gronden droog. Deze hoge gronden aan de Westkant van de Tegelenbreuk noemen we horst en de lage gronden aan de Oostkant van de Tegelenbreuk noemen we Slenk.

Het moeras groeide. Het werd dikker en dikker, en hoger en hoger. Zo ontstonden enorme bulten van hoogveen in het landschap. Veenmos is een soort spons die enorme hoeveelheden water opslurpt. Maar er komt een moment dat er geen water meer bij kan, bijvoorbeeld bij veel regenval. Dan loopt het water weg naar lager gelegen gebieden. Zo ontstonden talloze ondiepe beekjes waarin water langzaam wegliep naar de Maas. En één van die beekjes is de Loobeek.

De Tegelenbreuk is een soort muur die het grondwater tegenhoudt. Hierdoor ontstaat aan één kant van de breuk een enorme ondergrondse badkuip. Hierin kunnen we water opslaan voor droge periodes. Daarom is het belangrijk om dit oude landschap te herstellen, bijvoorbeeld door van de Loobeek weer een kronkelig beekje te maken waardoor water minder gemakkelijk over de Tegelenbreuk kan stromen.

Boeren konden niet zoveel met al die nattigheid. Daarom groeven ze sloten om het water snel af te voeren en het land droger en beter geschikt voor landbouw te maken. Maar nu klimaatverandering lange periodes van droogte en hevige regenval met zich meebrengt, hebben we die enorme spons opnieuw nodig. Het mooie is dat we daarbij hulp krijgen van een ijverig beestje: de bever! Voor hen is de Loobeek een paradijsje. Als je goed kijkt kun je echte beverdammen spotten. Dankzij deze bouwwerkjes komt het water hoger te staan, waardoor het gebied nat blijft. Leuk voor bevers én voor mensen.

Wat je ziet zijn vliesjes die gemaakt worden door ijzerbacteriën. Die bacteriën zorgen ervoor dat je alle kleuren van de regenboog op het water kunt zien drijven. Als je goed om je heen kijkt, kun je ze dan vinden?

In een volmolen werd waterkracht gebruikt om de wol urenlang te pletten en om te vormen tot vilt, dat werd gebruikt voor kleding. Omdat bij de Tegelenbreuk het water van hoog naar laag loopt, werd de volmolen op deze plek gebouwd. Bij het schoonmaken van de wol werd urine gebruikt. Daarom kon het hier ongelooflijk stinken!

In de 19^e eeuw werden enkele families in Noord-Limburg rijk dankzij de handel in schapen. Vanuit Venray liepen schaapsherders met hun kuddes helemaal naar Parijs! Daar bleef het niet bij: later gingen de schapen en hun herders zelfs met de boot naar Londen. Die handel in schapen bracht grote welvaart in Venray. De handelaren verenigden zich in de Grote Schaapscompagnie, die uiteindelijk door heel Europa in schapen handelde.