Aan de drogere zijde vind je graslanden met soorten als timoteegras en het herkenbare fluitenkruid. Een paar stappen verder, aan de natte wijstkant, betreed je een andere wereld. Hier gedijen moeraszegge, felgele dotterbloemen en tere moerasviooltjes. Ook ondergronds is het een levendige boel met woelmuizen en woelratten, die op hun beurt weer de aandacht trekken van de snelle hermelijn. Het mooie is dat door inspanningen om het oude landschap te herstellen, er zelfs plantensoorten terugkeren die hier lang niet gezien zijn. Zo zie je hoe een geologische grens een rijkdom aan leven kan herbergen.