Handel was toen een klein, eenzaam dorpje omringd door gortdroge heide. Te veel grazend vee at de plantjes kaal, waardoor de wind vrij spel kreeg met het zand. Grote stuifzandwolken bedreigden de akkers! “Dat moeten we stoppen” dachten de Handelaren. Ze plantten rijen eiken en legden slimme walletjes aan rond hun velden. Het stuivende zand hoopte zich hiertegen op, soms wel 8 meter hoog. Zo ontstond een soort zelfgemaakte duinwal! Later, in de 19e eeuw, plantte men er een heel bos op. Dat hout kwam goed van pas in de Limburgse mijnen.